Vanmorgen besloten we (eigenlijk was het niet een echt besluit) dat we lekker bleven liggen. De kinderen vroegen nergens naar en knorden ook rustig verder. Om 10 uur gingen de broodjes in de oven, het theewater op het vuur en de eieren in de pan. We hebben uitgebreid ontbeten en genoten van al het lekkers en de rust die het gaf dat we niet weg hoefden. Geen kerkdienst vandaag en eerlijk gezegd ook weinig (wel een klein beetje) schuldgevoel.
We zijn als gezin veel in het buitenland geweest.Ook in landen waar weinig geloofsvrijheid was. Daar waren de mensen vaak verbaasd te horen welke oneindige mogelijkheden wij hadden om naar de kerk te gaan. We kunnen naar bijbelkring, cathegesatie, jeugdvereniging, jeugdclub, bidstond, 2 kerkdiensten per zondag, een Christelijke omroep met stichtelijke programma's, een Christelijke krant, het houdt niet op. Ze waren dan ook oprecht verontwaardigt als we zeiden maar 1 keer per zondag naar de kerk te gaan. 1 keer als je ook 2 keer kunt gaan? Onbegrijpelijk voor hen.
Ik denk niet dat zij zich ooit zullen afvragen of de dominee wel charismatisch genoeg preekt of dat ze geïrriteerd zijn omdat er geen powerpoint wordt gebruikt tijdens de preek. Is
verveeld Christendom dan niet eigenlijk vooral verwend Christendom? Zijn we niet gewoon zo gewend aan al de mogelijkheden die er zijn, dat we de rijkdom ervan niet meer ervaren?
Toch baal ik vaak van hoe een kerkdienst wordt vormgegeven.En baal ik van het gedrag van kerkmensen. Ik ben blijkbaar een verwend Christen.
Ik worstel altijd beetje met de vergelijkingen tussen verschillende contexten en culturen. Ik denk dat het een spiegel kan zijn maar nooit een serieus vergelijk.
BeantwoordenVerwijderenVeel kerkdiensten slaan qua vorm geving nu eenmaal als een tang op een 21ste eeuws varken. Je mag volgens mij altijd vragen stellen bij zowel vorm als inhoud, te vaak krijg je daar echter geen ruimte voor laat staan antwoorden. Dat heeft niks met verwend-zijn te maken, maar alles met integriteit/echtheid
Nico-Dirk
Dank voor je reactie Nico-Dirk. Ik denk dat je gelijk hebt. Het is een spiegel, geen serieus vergelijk. En vragen stellen over de vorm en inhoud stel ik zeker, heb zojuist een brief naar de kerkenraad geschreven en hoop van harte dat ik daar een serieus antwoord op krijg.
BeantwoordenVerwijderenIk heb daar nooit zoveel last van, vind het goed zoals het gaat.
BeantwoordenVerwijderenGisterochtend werden we wakker van de telefoon, mijn broer was naar het ziekenhuis gebracht met vreselijke pijnen.
Ze wisten niet wat het was, dus een en al onzekerheid (achteraf viel het mee).
Maar juist toen had ik enorme behoefte om naar de kerk te gaan, gewoon omdat ik voelde dat ik daar op dat moment vertroost kon worden.
En zo gebeurde het ook, halverwege de preek, kwam de rust en voelde ik dat ik op de goede plek was.
Ik ben ook ger. opgevoed en ben dat nog steeds, voel me er goed in thuis en voed ook mijn dochter weer zo op.
GRoeten Herma
Ha Herma,
BeantwoordenVerwijderenGoed om te horen dat de kerk voor jou een plek is waar je je thuis voelt. Zo zou het inderdaad moeten zijn. Toch voel ik mij er niet meer thuis omdat mijn pubers niet worden aangesproken op hun niveau. Ze begrijpen niet wat er gezegd wordt en worden daardoor niet gevoed. Ik vind dat een gemiste kans. Maar zo heeft ieder zijn eigen beweegredenen. Sterkte met je broer.
Salomé
@salomé
BeantwoordenVerwijderenBrieven aan de kerkeraad :-) het is goed om ervaringen/zorgen/onrust etc te uiten! Het zou mooi zijn als je een reactie kreeg.
Het is onze kerkeraad en ons nooit gelukt om elkaar te begrijpen :-(. Ik laat het maar zitten, helaas geen hoop meer dat het constructief wordt, het is vooral een bron van frustratie geweest.
Uiteindelijk hebben we gezegd 'Jullie zien ons een jaar lang niet' en daarna zien we wel verder. Nu een aantal jaren later zijn is de pijn weg en sommige beschadigingen. Helaas nog wel een beetje Churching Apart Together relatie maar dat werkt min of meer.
Waarschijnlijk vol ge mijn blog al? Sinds 2006 blog ik vanuit een startpunt dat wel beetje lijkt op het jouwe.
ND
PS
Mooie naam heb je, onze jongste heet ook Salomé
@Nico-Dirk
BeantwoordenVerwijderenJa, ik volg je blog. En ben telkens weer geraakt over hoe je de dingen weet te typeren en te verwoorden.
Uiteraard nog geen reactie van de kerkenraad gehad. Heb er ook niet heel veel verwachtingen van, maar hoop toch wel een snaar te raken. Mijn hoop is dat we in gesprek kunnen komen.
Een sabbatical is ook een idee wat al langer bij ons speelt, maar dat is voorlopig nog een stap te ver.
Bedankt voor je input.
Salomé