Toch merk ik de laatste tijd steeds vaker dat ik afdwaal. Ik erger me aan bepaalde uitspraken. Kan het soms niet rijmen met wat ik in mijn bijbel lees. Ik kijk naar mijn jongens en zie hun verveelde gezichten. En ik wil het wel uitschreeuwen. Opstaan van mijn plaats en roepen: 'Mensen wordt wakker, waarom spreken we niet de taal van 2011?' 'Waarom laten we onze jongeren in de kou staan?'. Oké, we geven ze hun eigen jeugddienst, 1 keer in de zes weken, maar zou iedere dienst niet een jeugddienst moeten zijn? Zou iedere dienst niet door hen begrepen moeten worden? Een opmerking die ik vaak te horen krijg van mede-kerkleden is : "Ik heb zelf ook het geloof behouden en in onze gemeente werd nog veel meer oudbollige taal gebruikt en werd er helemaal niets voor de kinderen gedaan" of " Ze moeten het maar gewoon leren dat ze moeten opletten, stil zitten en luisteren. Dan gaat het vanzelf een keer landen." Nou sorry, maar daar denk ik toch echt anders over. Ik denk dat het puur genade is als je in een kerk als de onze als jongere je geloof behoudt.
Laatst preekte er een gastpredikant die het wel begrepen had. Hij had een aansprekende powerpointpresentatie gemaakt en betrok de jeugd bij de dienst. Hij begon zijn verhaal met een intro van een film die momenteel in de bioscoop draait en betrok dat op een Bijbelverhaal. Mijn jongens zaten op het puntje van hun stoel om maar niets te hoeven missen. Terwijl ik met een blij en gelukkig gevoel de kerk uitliep zei ik tegen een gemeentelid: "Wat een prachtige dienst hé, zo zou het van mij wel vaker mogen zijn." Zijn reactie: " Van mij hoeft dat niet, al die heisa.Het sprak me niet echt aan"
Ik was sprakeloos. Hebben hij en ik dan met totaal andere oren geluisterd. Ging mijn hart open terwijl dat van hem zich sloot? Of heb ik met de oren van mijn jongens geluisterd. Werd mijn moederhart blij omdat er eindelijk iets gezegd werd voor mijn kinderen.
Hallo Salomé, ik ken je niet, ben hier gekomen via een link op facebook van de twitter van André Maliepaard.
BeantwoordenVerwijderenIk zelf ben 56 jaar oud en lid van dezelfde gemeente als André Maliepaard.
Ik herken wel en niet wat je schrijft.
Ik ben gezegend met drie nu jongvolwassen dochters die alle drie al jong zelf gekozen hebben om als christen te leven.
Ik kan zelf kerkdiensten soms nog steeds heel saai vinden, en soms spreken ze me aan.
Ik ben zelf tot geloof gekomen in een heel saaie kerkdienst.
Ik houd erg van afwisseling, en ben daarom blij dat we hier veel verschillende soorten diensten hebben.
Ik ben er erg voor dat in alle diensten gezocht wordt naar aansluiting vooral ook bij de jonge mensen, en bij mensen die niet vertrouwd zijn met het geloof.
Maar daarmee weet je nog niet hoe dat het beste kan.
Ik heb een schoonzoon van begin 20 die vooral een stevige preek wil horen; zingen zou voor hem geloof ik niet eens hoeven, en hij kan ook totaal niet zingen.
Ik zelf kan ook niet erg goed zingen, maar een dienst zonder goede muziek is voor mij toch een beetje een afknapper; een goede boodschap hoor ik wel graag in de preek, maar ik heb daarbij wel behoefte aan een setting waarin die ook kan landen, en voor mij is muziek daarbij heel belangrijk.
Ik zou daarbij graag zien dat volwassen gelovigen ( en daarmee bedoel ik niet zozeer leeftijd, alswel volwassenheid in het geloof) veel ruimte zouden laten in de vormgeving van diensten ten behoeve van jonge en nog niet gelovigen.
Een heel verhaal, ik plaats het toch maar.
Goedemiddag Tineke,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie. Ik herken veel in wat je schrijft. Voor je laatste zinnen zijn mij uit hart gegrepen. Ik denk dat wij als volwassen gelovigen inderdaad ruimte moeten laten in de vormgeving van de diensten. Ik zeg altijd : "Ik heb de keuze VOOR God al gemaakt, mijn kinderen staat er nog voor." Ik ben nog steeds Nederlands Gereformeerd, en hou van de kerk die ik mijn leven lang gekend heb. Maar wat vind ik het moeilijk om enthousiast te blijven.
Salomé
Het zou mij een lief ding waard zijn als we ons geloof echt konden 'ontkerkdiensten'!
BeantwoordenVerwijderenEr zit mi veel te veel nadruk op de dienst, die we daardoor overvragen. Het is een tool die niet alles kan.
Samenkomen is een zeer bijbels gegeven, de geref. kerkdienst zoals we die kennen niet.
Het is spannend om met al die verschillende ervaringen in de hand ons eens af te vragen 'wat willen we nu eigenlijk met die samenkomst?' en dan moeten we voorbij aan de gebruikelijke bevrediging van onze religieuze behoeftes die we verwarren met discipelschap.
Maar bovenal ben je er voor je kids, punt uit!
@Nico-Dirk,
BeantwoordenVerwijderenAan de ene kant snap ik wel wat je schrijft over 'ontkerkdiensten'; toch merk ik ook bij jonge gelovigen, mijn dochters en schoonzoons, wel een behoefte aan een kerkdienst.
Één dochter en schoonzoon waren Baptist, ( mijn dochters hebben allemaal de overtuiging dat volwassendoop bijbels het beste te verantwoorden is), maar kiezen nu in de plaats waar ze wonen voor een NGK gemeente omdat ze de diensten er fijn vinden, en omdat er veel leeftijdgenoten zijn.
Een andere dochter en schoonzoon (de laatste met Belgisch Evangelische achtergrond) hebben gekozen voor de Amstelgemeente in Amsterdam; ze willen hun kindje niet laten dopen, en krijgen daar de ruimte voor. (De Amstelgemeente valt onder de Christelijk Gereformeerde Kerken; hun kindje zal er gezegend worden in het midden van de gemeente, met nog twee kindjes van andere ouderparen die er net zo over denken)
Ook zij kiezen voor die gemeente onder andere vanwege de goede inhoudelijke diensten.
Nu zijn ze vast niet representatief voor de bewoners van ons land, of voor de christenen in ons land, maar zij hebben in elk geval wel ook behoefte aan een kerkdienst.
Nu is behoefte misschien niet de juiste reden om kerkdiensten te blijven houden. En ze zijn vast niet voldoende om te leren om leerlingen te zijn.
Is het misschien zo dat sommigen leerling zijn, onder andere dankzij kerkdiensten, en dat we ook volop ruimte moeten geven aan andere vormen en plaatsen om leerling te zijn, en ook leraar; want ook leraren zijn nodig toch?
Dus elkaar daarin de ruimte geven.
Ik wil graag alle ruimte geven aan allerlei vormen van samenkomen, ontmoeten, leren, ontvangen, delen, doorgeven, enzovoort.
En als de 'traditionele' kerkdienst verdwijnt, omdat die niet voldoet in het groeien als christen, dan zij dat zo.
Maar eerlijk gezegd zie ik dat kerkdiensten voor vele, ook jonge, mensen een functie hebben, en ook een goede functie.
En er zijn voor je kids, dat zeker!
Zoek mogelijkheden die hen helpen om Jezus te leren kennen en zijn Koninkrijk.
Voor een deel kan dat ook gewoon thuis. Ik denk met veel genoegen terug aan wat we met onze jonge kinderen hebben gedaan in de tijden rond de Christelijke feestdagen, met vormen van vasten waar we samen over nadachten bijvoorbeeld.
Zulke dingen kun je misschien ook samen met andere ouders bedenken en uitvoeren.
Dat 'wij' het geloof hebben behouden is puur genade, genade en nog eens genade en niet ons eigen verdienste!
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je verhaal helemaal. God heeft ons als unieke schepselen geschapen en dus hebben we ook een unieke kijk op wat er gesproken wordt.
Wat heerlijk dat jij kunt kijken en luisteren door je kinderen heen, want ik denk dat dat alleen maar belangrijker gaat worden.
Wij groeiden op in een redelijk beschermde wereld. De wereld waarin we nu leven is zo klein geworden door internet en al dat soort technieken dat de verleidingen des te groter zijn geworden.
Dat je kritisch bent?? Ja heel goed, vasthouden hoor! Je luistert niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kids!!!
Mooi geschreven hoor!
Dank je Gerreke.
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd hoe jij dat ervaart in jouw gemeente? Wordt kritisch zijn gewaardeerd? Bij ons niet altijd.
Salomé
@t Tineke,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je waardevolle bijdrage. Gelukkig zijn ook in onze gemeente veel ouders die er net zo over denken en zich in ons verhaal herkennen. Met elkaar zoeken we naar nieuwe ideeën van geloofsoverdracht.